a tribute to granny

bugün jürim kötü geçti.
projelerden biri bana, onu özletti.
i wish i had taken more pictures with her-
i wish she came to my dreams more often-
i wish-
Gözde'nin annanesiyle geçirdiği her günü fotoğrafladığı projesi ve o "son gün"ü fotoğraflayamaması..
belki benim de cesaretim yoktu,
belki de çok küçüktüm,
ve belki yeterince bilinçli değildim..

gözlerindeki "beni böyle görmeni istemiyorum" bakışı,
yardıma muhtaçlığı,
elimi son tutuşu,
o titrek dokunuş ve doktorun ifadesi.
hepsi o kadar hızlı olmuştu ki-

all of a sudden,
a rush of blood to the head-
i wish,
i had never pushed her that time at the wedding,
i wish,
i had the chance to apologize to her,

-

just hope that she knows about the boundless love i have for her.
rest in peace.