02 Eylül, 2007

içimdeki karınca

pazarın erkeninde, sağım solum sobe saklanmayan in ve cin derken farketti ki bu ben, istanbul'u yalnızca boşken seviyormuşum. onunla bir yolculuk çekti canım. afrika kadar açım. bu sırada odasının hala ben koktuğunu söyledi. ne kadar tanıdık kokulu evler. kokuysa sadece algımın x'ini bilincimin y'siyle çarpıştırdığımda ortaya çıkan sonuçtan ibaret birtakım moleküller silsilesi. güzellik de göreceli hem. (e kapalı) bense sigarayı bıraktım. ihtiyacım olan zamanı perakende fiyatına borçlanarak yalvar yakar aldım, on fırın ekmeğe sürdüm sürdüm yedim. on-onbeş kilo kadar anı verdim. bol su içtim. onsekizi ondokuz geçe saate bakmayı bıraktım. sen de beni bırak artık. uykum var.

Hiç yorum yok: