05 Ocak, 2009

-suz, luk

umutsuzluğumun kaynağı, beni bu noktaya getirmiş olan beklentilerim belki de.. mümkün olan her anını birisiyle geçirmek istemek, ama önemsediğin kadar öenmsenmemek karşılığında. belki de ifadesizdir diye ötelediğinde şeytanı, daha kırıcı tavırlarla sergilenmesi beraber olma arzusunun. ümitsizce çırpındığında çıplaklığa, ellerinin arasından kayıp gitmiştir çarpan kapının ardında.. şimdi dönüp bakıyorum. ölümüne sevmişim. yetinememişim. her anımı senle geçireceğim diye, sen de aynısnı istememişsin diye, farketmeden çok sıkmışım seni, hakkını yemişim.. eğer bir gün yeniden sen de hiç istemediğin kadar istemeye başlarsan her anını benle doldurmayı, umarım aramıza kimseler girmiş olmaz..

Hiç yorum yok: